Norræn mál eru germönsk

Ég get ekki séð að enska sé etthvað skyldari norrænum málum en þýskan, hins vegar er ekki vafi að bæði þessi tungumál eru mjög skyld skandinaviskum málum.Í raun er það svo að öll tungumál í norðvestur Evrópu eru skyld en þau hafa þróast misjafnlega og hafa tekið áhrifum frá misjöfnum málsvæðum vegna aðstæðna sem uppi hafa verið í langri sögu.T.d. hefur latína og franska haft meiri áhrif á ensku en skandinavisk tungumál. Mér finnst nauðsynlegt að nefna það hér, fyrst ég er farinn að tala um skyldleika tungumála,að bæði norska og sænska eru í raun sama tungumál og íslenska, ég hef tekið eftir því að ekki er til það orð í sænsku (þá á ég við orð með sænskum uppruna) sem ekki á sér hliðstæðu í íslensku. Oft ekki notuð á nákvæmlega sama máta en hliðstæðan.

Er enska norrænt tungumál?

Athugasemdir

[Pétur (IP-tala skráð) 12.12.2012 kl. 17:45]

Það er rétt að enskan er menguð af rómönskum málum jafn mikið og danskan og sænskan eru menguð af lágþýzku. Niðurbrot enskunnar byrjaði þegar á 11. öld, eftir innrás Normanna frá Bretagne inn í landið. Þótt skandínavísk orð hafa komizt inn í skozkuna (þ.e. skozk-ensku), þá er yfirleitt um ritháttaráhrif að ræða, t.d. chest -> kist, church -> kirk. Þau orð sem líkjast norrænum málum, s.s. sagnir og hversdagsorð, hafa þróazt úr fornensku (Olde Englyshe) og hafa þá vegna áhrifa frá frönsku breytzt verulega mikið bæði í rithætti og framburði. Og þessi orð eru mörg hundruð sinnum fleiri en tökuorðin frá skandinavíu, eins og t.d. ski. Athuga ber einnig, að norræna menningin í Englandi einskorðaðist við norðausturhluta landsins og hefur sjálfsagt haft mest áhrif þar, en frekar lítil áhrif annars staðar. En það eru töluð fleiri tugir afbrigða af ensku í Bretlandi og orð sem eru notuð í einni borg eða sýslu eru kannski ekki notuð annars staðar.

Að segja að enska sé norrænt mál bara af því að danskir og norskir víkingar sigldu þangað og bara af því að sum orðin líkjast, er þvættingur. Enskan er það sem er kallað "bastard language" og var á miðöldum og fram til dagsins í dag galopin fyrir tökuorðum, ekki aðeins úr rómönskum tungumálum, heldur einnig tungum, sem talaðar voru í brezku nýlendunum. Sumir telja þetta og þá staðreynd, að orðbeygingar hurfu að mestu, óheppilegt út frá málhreinsunarsjónarmiði, en aðrir telja það eina af ástæðunum fyrir því að enska er eina alþjóðamálið á heimsvísu. Þessi tvö sjónarmið eru ósamræmanleg hvað enskuna varðar, en síðarnefnda sjónarmiðið styðst af þeirri hugmynd, að tungumál eiga að vera lifandi, hagnýt eiga að auðvelda samskipti, en ekki að vera geymd í formaldehýði eins og latínan.